dichten op locatie audiovisuele poëzie |
Ben Verschuren dichter / schrijver |
gedichten BRIEVEN | |||||
home reageren |
Letters from heaven Berichten uit de bovenwereld |
◄ ► | |||||
Het was een verwarrende tijd en ik was jarig. De
oorlog zou wel snel afgelopen kunnen zijn, de
geallieerden hadden Frankrijk en de Duitsers
stevig in hun greep, het zou niet lang meer
duren. Er heerste een opgewekte stemming, de
kippenboutjes die ik te pakken had kunnen
krijgen smaakten als vanouds, ik had ze pittig
gekruid. Ik hoor mijn broer nog tegen mijn
schoonzus zeggen: waarom maak jij ze altijd zo
flauw? Ze had dat niet in haar vingers, koken,
net zomin als het naaien van kleren, dat was
mijn domein.
Ik keek tevreden rond, iedereen at en gaf
complimentjes. Ik was een persona grata, precies
wat ik wilde. Ik schonk de wijnglazen bij, ik
wilde dat iedereen het goed had. En op deze
avond zou dat lukken, zeker gezien de in
aantocht zijnde bevrijding.
Je twee broertjes zaten bij mijn schoonzus op
schoot, ze mopperde dat ze ook wel eens een kind
naar haar vernoemd wilde hebben, ze zou later
jouw peettante worden.
Je vader maakte grapjes, ik had hem niet meer zo
uitbundig gezien sinds hij als krijgsgevangene
terug was gekomen. De wijn deed zijn werk, ik
hield weer even van hem.
Je hebt me wel eens vragen gesteld over die
tijd. We waren natuurlijk blij met je, maar we
waren al zo blij. Ik weet dat dit antwoord je
niet bevredigde, ik heb dat pas later begrepen.
Ik heb gezien hoe je na je afwezige jaren
herboren werd, hoe je ging schrijven over wat
niet gezegd |
Ik ben trots op je, nu. Ik merk, heel schuchter nog,
hoe blij ik met je ben, mijn kind, mijn eigen
kind...
De verdere avond heb ik hem verwend, wat daarna
gebeurde ging vanzelf, zelfs zonder op de
kalender te kijken. Het was een daad van
overmoed, aan een kind dachten we niet eens.
De andere dag was het alsof ik het al wist, maar
ik hield het nog even voor me. De geallieerden
trokken steeds verder op, over een maand zouden
ze in België zijn en dit najaar hier in het
zuiden. Ik volgde nauwkeurig alle bewegingen, ik
was de oorlog aan het aftellen. Ik voelde me
gelukkig, ik was zwanger van de bevrijding.
Ik zou eindeloos willen vertellen, maar mijn gedachten
beginnen leeg te lopen. Ik kan amper nog denken,
alsof ik alles al gedacht heb. Wat ik wil, is
weten, mijn leegte vullen met aandacht en naar
je kijken. Naar je kijken en luisteren, lieve
zoon, vertel,
vertel mijn kind...
je eigen moeder
|
Opstelling van het dichtproject |
Beste zoon,
Een brief van je oude vader. Oud? Ik was 55 toen ik
stierf, je hebt me ruimschoots overleefd.
Eigenlijk hoort dat niet. Net zomin als kinderen
eerder horen te sterven dan hun ouders, horen
kinderen niet ouder te worden dan zij die hen
gebaard hebben. Hoe kun je mij als ouder
aanspreken op mijn verantwoordelijkheid als ik
jonger ben dan jij nu?
Ik was trainer en mocht op het veld staan,
weliswaar achter de kalklijn maar op het veld.
Jij stond achter de draad, zo'n dikke ijzeren
draad die door slordige gaten in witte
betonpaaltjes was getrokken. Als er gescoord
werd, draaide ik me om en juichte naar je, je
stond daar stilletjes tussen al die supporters.
Alsof je je afvroeg waar de bal bleef.
Later, toen je thuis weg was, keek je ook zo als ik je
kwam bezoeken om de was op te halen. (Soms
moesten we dat overlaten aan iemand uit ons dorp
die een auto had.) We zeiden nooit veel, wat
viel er te zeggen? Ik de verteller, ik stond er
in het dorp om bekend, wist niets te zeggen. Jij
zat toen al in je verbeelding, jouw sterke kant.
Jij volgt de bal nog op het veld terwijl het
doelpunt al is gemaakt. Jij wil doorgronden, ik
wil behagen.
We hebben nooit samen gevoetbald, behalve op het
schoolplein als ik de wacht had. We waren altijd
tegenstanders, misschien wilde ik je uitdagen.
En als je na een wilde trap naar je been
greep, was ik de scheidsrechter, niet de
verzorger die je pijn weg masseerde.
Jammer dat we niet meer tijd hebben gehad om... het
vreemde gevoel tegen een oudere te praten
terwijl jij mijn kind bent. Misschien dat ik je
daar nog eens over schrijf. Dit is het voor nu.
|
info@benverschuren.nl |
|
|